Het hart vasthouden voor 2013

Op 22 december werd ik vroeg wakker en luisterde naar de oorverdovende stilte, die slechts even werd onderbroken door het geluid van mijn koffiezetapparaat en het opstarten van de computer. Ik woon erg rustig, maar deze morgen leek het stiller dan normaal. Toen de wereld langzaam verlicht werd door het ochtendgloren, bleek ook buiten geen milimeter veranderd te zijn en gek genoeg voelde ik teleurstelling.

Ik dacht aan alle links die ik al klaar had staan over Tips om de kersthel te overleven en Hoe voorkom je kerststress in de keuken en aan tafel? en de prangende vraag: Heeft u de kerstinkopen al gedaan? en nog zo vanalles, maar het kwam er niet van om er een artikeltje over te schrijven. Een flauwekuldip werd mijn deel en had behoefte aan wel twee facepalms, en een paar extra handen voor tegen de oren. Ik kon het niet meer, of maar met moeite, zien en (aan)horen.

De kerststress is inmiddels moeiteloos overgegaan in ondermeer de vuurwerkstress, en daarna is het wachten op de 1e verschijnselen van de voorjaarsstress en de vakantiestress en, en, en.

Ik dacht aan de woorden van Renate:

Ja, als de wereld niet vergaat, dan vindt er in ieder geval een bewustzijnsverandering plaats. Maar die wordt alleen opgemerkt door de mensen die er in geloven.
Ik zal maar niet verwachten dat die bewustzijnsverandering betekent dat al deze mensen ineens inzien dat ze al die tijd apekool hebben lopen verkopen.

Op 23 dec. ontdekte ik wat bewustzijnsverandering voor sommigen betekent, en werd ik met stomheid geslagen:

Daarnaast moeten we niet vergeten dat de moordpartij op deze kinderen plaatsvond, precies 1 week voor de 21ste December, de energetische overgangspoort waar we inmiddels doorheen zijn. Het kweken van wereldwijde ontzetting en angst voor de levens van je kinderen, is één van de beoogde gevolgen van deze aanslag. Er zijn inmiddels veel mensen bezig op het internet om naspeuringen te doen naar de ‘losse eindjes’, die aan de officiële versie van deze aanslag hangen..!

Ik deed snel wat research over de Sandy Hook Shooting, maar de smerigheid die ik vond te erg voor woorden. De energetische overgangspoort, ja aan m’n hoela! Het blijkt beschouwd te worden als een vrijbrief voor nóg meer kwaadaardigheid. Als dit het licht is dat ook in Nederland moet blijven schijnen, had ik op de 21e mijn portie graag aan Fikkie gegeven.

Ik dacht inmiddels voldoende hufterproof te zijn, maar word nog steeds -het liefst op onverwachte momenten- geraakt door ongeleide projectielen, en slaat de moedeloosheid stevig toe. Op de laatste dag van 2012 houd ik mijn hart alvast vast voor 2013, want het gaat maar door en gaat maar door met ondermeer het beantwoorden van de supersmerige vraag van eergisteren: Had Emily Parker een tweelingzusje..?, en gisteren poepleuk verder met: ‘t Creepy verhaal van de Sandy Hook-basisschool..!:

‘Over de verschillende interviews met nabestaanden van Sandy Hook kan ik als ik puur op mijn onderbuikgevoel af ga, het deugd niet! het klopt niet hoe deze ouders reageren, zie geen dikke wallen van het huilen en de slapeloze nachten, geen verdrietige trekken op het gezicht, geen doffe blik,ik zie enge lachende gezichten, sprankelende ogen alsof er iets te vieren valt bijna, fris gebadderd en in het pak of nette jurk met make-up enkeurig gekamde haren,alsof er niets aan de hand is!!!
Ik voel me erbij alsof ik in een film zit waarin niet menselijke wezens, psychopaten een rol neerzetten. Ook nog zo’n punt: ze hadden bewijs over het motief van de dader, maar je hoort er helemaal niets meer over, het wordt verder doodgezwegen.’

Hoe diep kunnen (mede)mensen nog zakken en waarom wordt er geen paal en perk aan gesteld? De berg bagger wordt steeds maar hoger zo lijkt het, en dat alles onder het mom van vrijheid van meningsuiting.

Vanmorgen werd ik gelukkig ook geraakt door een berichtje waarin de liefde, en waardering, uitgesproken werd voor de (v)echtgenoot.
Tja…het is een enorme open deur, maar het zijn inderdaad de kleine dingen die het doen. Daarom ga ik nu maar eens oliebollen bakken want die, ook nog peperdure, vetbollen blief ik niet. Voor een paar cent de lekkerste bollen van de hele wereld, jammie jammie!

En nee..ik ben nog niet zover om iederéén een prettige jaarwisseling te wensen, want sommigen zou ik toch met liefde en plezier naar de maan schieten ofzo. Enkele reis. Opgeruimd staat netjes. Morgen een nieuw begin.