‘Big Pharma’: niet de maffia en ook niet het Leger des Heils

De nuance met Prof.dr. Adam Cohen:

De volledige tekst op Youtube:
De perverse prikkels van de farmacie; Esther van Fenema met Adam Cohen

Gepubliceerd op 19 jul. 2016
Medicijnontwikkeling als speculatie

Adam Cohen studeerde af in de farmacie en geneeskunde aan de Universiteit Leiden en werd aansluitend lid van het department of Clinical Pharmacology of the Wellcome Research Laboratories in Beckenham UK. Daar deed hij ervaring op in de ontwikkeling van geneesmiddelen. Tegenwoordig is Adam Cohen als hoogleraar Klinische Farmacologie verbonden aan de Universiteit Leiden. Daarnaast is hij directeur van het Centre for Human Drug Research (CHDR), een centrum waar onderzoek wordt gedaan voor de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen.

Heeft de Farmaceutische industrie zich niet teveel mee laten slepen met het Angelsaksische model van aandeelhouderswaarde? Volgens Cohen wordt het “groot zijn” een doel op zichzelf en levert dat bepaalde gedragspatronen op. “Als je een leuk idee hebt over een ziekte kan je geld ophalen!” Cohen verteld over een Nederlands Biotechbedrijf wat een geneesmiddel ontwikkeld wat achteraf niet blijkt te werken. Venture Capital bedrijven brengen het bedrijf wel naar de beurs met de verkeerde verwachtingen en weten daar 700 miljoen dollar op te halen. Dit model is geperverteerd, je krijgt een een premie op “niet weten” door informatie achter te houden. Volgens Cohen kan je binnen zijn organisatie Centre for Human Drug Research voor heel weinig geld uitvinden of de ontwikkeling van een geneesmiddel relevant is en of het een gerede kans heeft te gaan werken. Cohen ondervindt het probleem dat organisaties eigenlijk niet willen weten of een geneesmiddel zal gaan werken. Met de belofte van een effectief geneesmiddel is het meeste geld verdienen. Er zijn zelfs bedrijven die nog nooit een geneesmiddel hebben gemaakt en de betrokkenen dankzij de financieringstrajecten rijk zijn geworden. Verder gaat het gesprek over de rol van de universiteiten, de marketing, patenten en de keten van prijsopdrijvingen.

Voel de urgentie en doneer Café Weltschmerz! NL23 TRIO 0390 4379 13
Categorie
Non-profit en activisme
Licentie
Standaard YouTube-licentie

Alvast wat reacties op het gesprek:

In het vraaggesprek wordt meerdere keren gerefereerd aan dit artikel in Trouw:
http://www.trouw.nl/tr/nl/4516/Gezondheid/article/detail/4186406/2015/11/15/Schreeuwen-over-pillenbedrog-helpt-niet.dhtml

Schreeuwen over pillenbedrog helpt niet
Adam Cohen − 15/11/15, 12:01

ESSAY Peter Gøtzsche’s ‘geschreeuw’ (L&G 7/11) helpt medicijnenonderzoekers niet. Die dienen rekening te houden met patiënt én aandeelhouder.

[koptekst: bron]

4 Responses to ‘Big Pharma’: niet de maffia en ook niet het Leger des Heils

  1. wilmamazone says:

    Ik ben erg benieuwd naar dit boek:

    Daarin hopelijk antwoord op de vraag waarom er beter gestopt kan worden met het (her)gebruiken van o.a. deze oude quote van Marcia Angell:

  2. wilmamazone says:

    Ter aanvullende informatie dit artikel over de farmaceutische industrie en wat men zelf vindt van prijzen en vergoedingssystemen:
    https://decorrespondent.nl/4984/Zelfs-farmafabrikanten-vinden-hun-medicijnen-te-duur-/843275081880-7abe1210

    Lucien Hordijk

    Maken medicijnen de zorg onbetaalbaar? Ik ontleed dit jaar de vergoedingsmachine in de zorg. Deze keer: de farmaceutische industrie zelf. Minister Schippers heeft schoon genoeg van de onmogelijk hoge prijzen die de fabrikanten rekenen. Hypocriet, zeggen twee farmadirecteuren die ik hierover sprak.

    Zelfs farmafabrikanten vinden hun medicijnen te duur

    Pfizer. Johnson & Johnson. Het is misschien niet meer voor te stellen, maar er was een tijd waarin deze bedrijven consequent de hemel in geprezen werden.

    Het is door Pfizer dat de geallieerden in 1944 de stranden van Normandië oprenden met ‘s werelds bekendste antibioticum in de zakken: penicilline. Hoewel al ontdekt, wist nog niemand hoe het stofje in korte tijd in grote hoeveelheden kon worden vervaardigd. Ternauwernood kreeg Pfizer op 1 maart, drie maanden voor D-day, een fabriek startklaar waarmee tot grote opluchting van de Amerikaanse overheid penicilline kon worden gemaakt.

    En zo geschiedde Operation Overlord.

    Veertig jaar later. Johnson & Johnson haalt 31 miljoen verpakkingen van zijn meest lucratieve medicijn uit de Amerikaanse schappen, nadat zeven mensen in Chicago zijn overleden. Een idioot heeft een onbekend aantal potjes vergiftigd, waarop het bedrijf geen enkel risico besluit te nemen en zelfs nog adverteert het middel vooral niet meer te slikken, uit angst voor meer slachtoffers. Het marktaandeel van Tylenol stort datzelfde jaar in, van 37 procent naar 7 procent.

    Maar niemand sterft meer door een vuile pil.

    Terug naar het nu…………….

  3. wilmamazone says:

    In deze casus is het voornamelijk professor Erik Stroes die onder vuur genomen wordt, maar of dat ook terecht is?! Het lijkt er m.i. niet op dat hij -bij wijze van spreken- zijn ziel verkocht heeft aan ‘Big Pharma’ en dus niet betrouwbaar zou zijn:
    https://www.ftm.nl/artikelen/schnabbelende-artsen-onderhouden-warme-banden-big-farma

    Schnabbelende artsen onderhouden warme banden met Big Pharma

    JEFFREY STEVENS

    Sommige medicijnen leveren nauwelijks gezondheidswinst op, maar leiden mogelijk wel tot ernstige bijwerkingen. Desondanks worden dergelijke geneesmiddelen soms toch toegelaten tot de markt. Farmaceutische bedrijven krijgen daarbij hulp van arts-onderzoekers die in ruil voor een royale vergoeding fungeren als reclamezuil.

    Op de vraag of het mogelijk is dat banden met de farmacie het oordeel van een arts-onderzoeker vertroebelen, antwoordt Stroes: ‘U kunt nalezen op alle internationale websites en in de richtlijnen van alle toonaangevende bladen dat onderzoekers alleen nog volgens strikte richtlijnen onderzoek mogen doen. Daarbij is geen ruimte voor gewoon maar wat opschrijven. Binnen deze strikte richtlijnen mogen wij als medici-onderzoekers proberen om de medische zorg in de toekomst voor het grootste deel van de patienten te verbeteren. En dat doen we naar eer en geweten; elke dag opnieuw. De beschuldiging dat “een ieder die onderzoek doet samen met de industrie, dus niet betrouwbaar is”, dat vind ik niet. Helaas worden geneesmiddelen praktisch alleen nog maar ontwikkeld door industrieën. Als je daar “geen zaken” meer mee doet, zal er ook weinig innovatie op het gebied van geneesmiddelen plaatsvinden.’

    Alvast enkele reacties:

  4. wilmamazone says:

    http://nefarma.nl/nieuwsberichten/2016/09/website/opinie-geneesmiddelen-maak-je-samen

    Opinie: geneesmiddelen maak je samen

    13-09-2016
    “De farmaceut sponsort de arts”, kopte de Volkskrant. De ‘primeur’ komt uit een openbaar transparantieregister: sommige artsen ontvangen financiële vergoedingen voor het delen van informatie en het geven van lezingen en voorlichting aan collega’s.

    Daarbij worden wel belangrijke spelregels in acht genomen. Het belang van de patiënt staat voorop, de geneesmiddelensector gaat niet op de stoel van de dokter zitten en het gebeurt transparant. Wanneer we het toch anders willen, kunnen we dat morgen regelen.

    Een dag voor de publicatie in de Volkskrant vertelden Nederlandse topwetenschappers in het tv-programma ‘Kijken in de ziel’ dat de uitgaven aan wetenschappelijk onderzoek in ons land ver onder het internationale gemiddelde ligt. Dat Nederland het toch goed doet, ligt aan uiterst talentvolle onderzoekers maar ook aan ondersteuning door commerciële partijen. De hoogleraren benadrukten dat dit natuurlijk nooit kon betekenen dat ongefundeerde reclameboodschappen een quasiwetenschappelijke onderbouwing krijgen. Dan zou de reputatie van de onderzoeker meteen aan diggelen liggen.

    eindquotes:

    Het is prima om de vraag te stellen of het maatschappelijk gewenst is dat farmaceutische bedrijven financiële ondersteuning bieden voor onderwijs bij ziekenhuizen en universiteiten. Op dit moment bestaan er heldere en toetsbare spelregels waardoor dit op een verantwoorde manier gebeurt. Samen kijken we hoe we de transparantie over deze samenwerking nog verder kunnen vergroten.

    We kunnen besluiten dat iedere euro van de geneesmiddelensector voor samenwerking met medische specialisten uit den boze is. Dan zullen we wel meer voor de zorg moeten betalen. Anders is de morele verontwaardiging die nu opklinkt volstrekt gratuit en betaalt de patiënt uiteindelijk de rekening.

Plaats een reactie