Simon Rozendaal: Ethisch dilemma bij immuuntherapie is dat het vooral werkt bij tumoren die deels door eigen schuld ontstaan

Dat twitterde Rozendaal gisteren om zijn artikel in Elsevier te promoten dat op internet alleen tegen (een kleine) betaling te lezen is via Blendle.com. Omdat ook ik nieuwsgierig was en bleef hoe hij aan deze uitspraak kwam, maakte ik een account aan bij Blendle en kreeg gratis een tegoed van 2,50 waar nu 0,29 cent van gebruikt is. Voor het geld hoeft dus niemand het te laten om zelf toegang te krijgen tot het hele artikel. Er staan nog meer duidelijke illustratie’s dan deze die ik t.b.v. dit artikel van zijn twitterpagina heb geplukt.

Simon heeft ergens best wel zijn best gedaan om immuuntherapie bij kanker zo eenvoudig mogelijk uit te leggen, maar dat zogenaamde ethische dilemma heeft hij louter hier vandaan:

Er zijn grote verschillen in vreemdheid tussen de soorten kanker. Tumoren die het gevolg zijn van een bombardement van sigarettenrook of ultraviolet zonlicht hebben veel meer mutaties verzameld dan tumoren zoals leukemie. Die zijn meer langs een ‘natuurlijke’, toevallige weg gegroeid.
En dus werkt immuuntherapie het best bij tumoren die oneerbiedig ook wel eigen-schuld-dikke-bult-kanker worden genoemd. De melanoomcel heeft van alle tumorcellen de meeste mutaties en vreemde eiwitten. En dus is het geen toeval dat de eerste successen zijn gemeld bij melanoom – de gemene huidkanker. Op de voet gevolgd door longkanker.

(Leukemie vormt overigens geen tumoren, maar is een kwaadaardige ziekte van het beenmerg waardoor het lichaam veel te veel witte bloedcellen aanmaakt. Ook functioneren ze dan niet goed. Een tumor is bij kanker een gezwel dat zich kwaadaardig (maligne) gedraagt.)

Pak ik even de intro van het artikel erbij, dat de bron van de opmerkelijke twitter blijkt te zijn:

Mens versus tumor: kunnen we toch winnen?
Wij hebben een leger dat ons tegen indringers beschermt. Helaas faalt dit bij tumorcellen, omdat die niet vreemd genoeg ogen. Immuuntherapie, dé medische doorbraak van deze tijd, versterkt de afweer en werkt het best bij tumoren die deels door eigen schuld ontstaan.

Simon Rozendaal
Kanker is anders dan welke ziekte ook. Het is geen inbreker zoals ebola, aids of tbc. Die worden veroorzaakt door aliens, engerds waarmee we vrijwel niets gemeen hebben. Bij kanker zijn het onze eigen cellen die niet meer in het gareel lopen, die rebelleren en naar God noch gebod luisteren. Dat maakt het zo moeilijk om kanker te bestrijden. Bijna elk middel dat de muitende cellen doodt, tast ook de nog gehoorzamende onderdanen aan.En dat vernuftige afweerstelsel dat ons lichaam dag in, dag uit beschermt tegen bacteriën, virussen, schimmels en ander microscopisch gespuis, weet niet wat het met kankercellen aanmoet. Het aarzelt: ja, die cellen zien er misschien een beetje vreemd uit, maar ze horen bij ons. Ze ruiken raar, maar ze deugen. Ja, toch?
Nee. Kankercellen waren brave onderdanen, maar zijn na de muiterij gemener dan welke indringer ook.
Gelukkig is er (weer) goed nieuws van het kankerfront. Sinds kort zijn onderzoekers in staat om ons eigen afweerleger terzijde te staan in de strijd tegen de ontspoorde cellen. Het is een van de revoluties van deze tijd en het gaat hard. ‘U bent uitbehandeld,’ zo kreeg Hein Jambroers te horen. Maar nee. Dankzij immuuntherapie is zijn tumor verdwenen. Het slaat nog niet bij iedereen aan, maar wat niet is, kan komen. Dit nieuwe tijdperk is pas net begonnen.

Jammer dat Rozendaal zonder goede reden voor de insteek van een ethisch dilemma heeft gekozen. Nu klinkt het net alsof de ene kankerpatiënt meer recht op genezen -of verbeteren- heeft/zou moeten hebben dan de ander. Dat is een gevaarlijk hellend vlak met van allerhande consequenties waar ik in ieder geval niet eens aan zou willen denken.

( het zou aanvullend ook nog kunnen dat Rozendaal het er kort met de haren bij gesleept heeft vanwege zijn reactie –ook al zo’n uiterst vreemde twitter– op een heel ander onderwerp dat begin dit jaar voor de nodige commotie zorgde.)

De U.S. kiest ook medisch.

–
John McCain gaat van de Presidentskandidaten en hun running mates waarschijnlijk het eerste dood binnen vier jaar. Populistisch gezegd heeft hij een kans van 40% voor het einde van zijn ambtstermijn te overlijden. De Lancet zegt het…dus dan is het zo.

Op een goede tweede plaats komt Biden; Vergrootte prostaat, slikt statine’s en is al geopereerd aan een gebarsten aneurysma. Obama is kerngezond maar heeft verslavingsproblematiek. Palin is vrij van hekserij maar heeft een mogelijk traumatiserende bevalling achter de rug.

Er is al heel wat geschreven over de gezondheid van de presidentskandidaten en hun running mates. Gekozen worden. Vier jaar regeren. Wie haalt het en wie haalt het mogelijk niet? Want dat is de vraag.